rodzinnywyjazd.pl

Legenda o Waligórze i Wyrwidębie

Dawno, dawno temu, za górami i lasami żyła sobie pewna rodzina. On – rosły mężczyzna zajmujący się myślistwem. Ona – poczciwa kobieta w zaawansowanej ciąży. Było to bardzo szczęśliwe i spokojne małżeństwo, spędzające wiele czasu na leśnych wyprawach.

Pewnego dnia jednak kobieta postanowiła wybrać się na spacer samotnie. Otoczona leśnymi ścieżkami i wysokimi pagórkami napawała się wspaniałym widokiem natury. W pewnym momencie jednak zasłabła. Usiadła na kamieniu i już wiedziała, że to był ten czas. Żona myśliwego urodziła w lesie dwójkę chłopców, a sama, przez brak jakiejkolwiek pomocy, zmarła.

Z czasem bracia zaczęli głośno płakać, domagając się uwagi i szukając pomocy. Byli jednak głęboko w lesie i nie mogli liczyć na pomoc żadnego człowieka. W te strony bowiem nie zapuszczał się żaden rozsądny jegomość.

Krzyki przyciągnęły jednak kogoś innego. Niedźwiedzica i wilczyca, które były w pobliżu, parę dni wcześniej urodziły młode. To sprawiło, że instynkt macierzyński wziął górę – potraktowały chłopców jak swoje własne dzieci. Zwierzęta wychowały chłopców tak dobrze, jak tylko umiały. Bliźniacy wyrośli zaś na ponadprzeciętnie wielkich i silnych mężczyzn. Jeden z nich otrzymał imię Waligóra, zaś drugi – Wyrwidąb.

Imiona doskonale opisywały umiejętności mężczyzn. Jeden z nich bowiem dysponował tak ogromną siłą, iż był w stanie przenosić góry. Drugi – bez problemu mógł wyrywać z korzeniami nawet największe i najstarsze dęby.

Bracia żyli w lesie i nigdy z niego nie wychodzili. Byli przyzwyczajeni do funkcjonowania w dziczy, znali wszystkie zwierzęta i traktowali je z szacunkiem. Jednak pewnego dnia podjęli jedną z najtrudniejszych decyzji – postanowili opuścić las i spróbować miejskiego życia.

Pożegnali się zatem ze swoimi mamami i wyruszyli w podróż, która zaskoczyła ich już na samym skraju lasu. Spotkali tam bowiem niezwykle małego Człowieczka, który podarował braciom magiczne trzewiki. Buty te pozwalały na pokonywanie nieludzkich odległości w bardzo krótkim czasie. Następnie Człowieczek wspomniał o zamku królewskim mieszczącym się niedaleko lasu.

To właśnie tam żył wspaniały król wraz ze swoją żoną i dwiema pięknymi córkami. I nic nie zakłócałoby ich spokoju, gdyby nie okrutnie groźny potwór – smok. Bracia od razu zrozumieli, że tylko oni mogą pokonać przerażającą bestię. Człowieczek wspomniał bowiem, iż śmiałków było wielu. Jedni uciekali, drudzy zaś – ginęli w ogniach piekielnych.

Bracia ruszyli więc w stronę zamku i od razu usłyszeli przerażające ryki smoka. Postanowili zatem obrać odpowiednią taktykę. Wyrwidąb wyrwał więc z korzeniami potężny dąb, który miał pełnić funkcję obronną. I gdy tylko bliźniacy weszli do smoczej jamy, momentalnie zostali zaatakowani.

Wyrwidąb uderzał smoka wyrwanym przez siebie drzewem prosto w głowę, jednak niewiele to dawało. Bestia przemieszczała się po jaskini niezwykle szybko, odbierając mężczyznom możliwość walki. I wtem Waligóra podniósł ogromną skałę, a następnie umiejscowił ją na ogonie smoka. To unieruchomiło bestię, a kolejny cios dębem okazał się być śmiertelny.

Król dotrzymał słowa. Za ogromną siłę i odwagę oddał braciom część swojego królestwa, a także oddał im ręce swych córek. W ten oto sposób bracia wychowani w lesie stali się częścią rodziny królewskiej i żyli ponadprzeciętnie. Nigdy jednak nie zapomnieli o swoich przybranych mamach. Mówi się, że co jakiś czas wracali do lasu, aby odwiedzić swoją rodzinę, która w końcu uratowała im życie.

Galeria zdjęć

Skomentuj artykuł