Legenda o świętokrzyskich południcach

Dodano 15.08.2022 12:00

Był piękny słoneczny dzień, gdy Pastuszek Jaśko pasł swoje krowy na łące. Była to ciężka praca, a słońce z godziny na godzinę prażyło coraz mocniej. I choć Jaśko był niezwykle pracowity, w pewnym momencie musiał po prostu odpocząć. Podszedł więc do pobliskiej rzeki Czarnej, zrzucił z siebie przepocone ubrania i wskoczył, pozwalając chłodnej wodzie objąć swoje ciało.

Gdy jednak chciał popływać, poczuł, że nie może oderwać stóp od dna. Spojrzał więc w dół i spostrzegł przeraźliwą czarną marę, która trzymała go mocno za kostki. Jaśko w panice próbował czym prędzej uciec z rzeki, lecz dopadła go okrutna niemoc. I gdy już myślał, że zostanie stracony, udało mu się dotknąć ręką lądu. A wtedy bestia odpuściła.

Przerażony Jaśko położył się na brzegu, a jego myśli wciąż krążyły wokół strasznej sytuacji. Wtem przypomniał sobie opowieść swojego ojca, który to pewnego wieczoru snuł historię o rzecznych południcach. Były to wodne potwory, które atakowały każdego, kto o 12:00 wejdzie do ich rzeki. Jaśko doszedł do wniosku, że takie zachowanie nie może ujść im na sucho.

Zerwał się zatem czym prędzej, by odprowadzić swoje krowy do drewnianej obory, stojącej tuż przy domu. Po drodze obmyślił złowieszczy plan, który będzie miał za zadanie ukarać paskudne południce. Potrzebna będzie mu jednak pomoc Zegarmistrza…

Jaśko ile sił w nogach ruszył do zaprzyjaźnionego majstra i czym prędzej wtajemniczył go w swój plan. „Atakują tylko o 12:00. Kiedy czas stanie, nie będą wiedziały, co się dzieje” – powiedział. Zegarmistrz był pod wrażeniem planu Jaśka i przyznał, że z radością pomoże mu w jego realizacji. Następnego dnia z samego rana mężczyźni wyruszyli nad Czarną, aby dokonać zemsty.

Gdy wybiło południe, Pastuszek wiedział, co ma robić. Wszedł do rzeki i kątem oka widział czarne postacie kryjące się pod taflą wody. Miał świadomość, że za moment wynurzą się na ląd w oczekiwaniu na znajomy sygnał. Jednak nic takiego się nie stało. Czas jakby się zatrzymał, a mary czekały cierpliwie, aż sytuacja się zmieni.

I tak czekały i czekały, patrząc wymownie na szydzącego z nich Jaśka. Słońce dawało im popalić coraz mocniej, ale nie mogły ukryć się w wodzie. Nie, gdy intruz spoczywa na ich terytorium. W pewnym momencie jednak idea przykryła im zdrowy rozsądek. Południce dosłownie wysychały w ostrym słońcu, a dwunasta w dalszym ciągu nie nadchodziła.

I tak oto Pastuszek Jaśko pokonał południce, które okazały się być nie tylko miejską legendą, ale prawdziwym zagrożeniem dla mieszkańców. Gdy mary całkowicie uschły, chłopak sięgnął po wielki wór, w do którego schował rzeczne straszydła.

Jaśko zabrał worek do domu, a w ogrodzie rozpalił wielkie ognisko. Południce były bowiem tak wyschnięte, że idealnie sprawdziły się jako podpałka. I wtedy to Pastuszek mógł obwieścić w Staszowie dobrą nowinę. „Od dziś rzeka Czarna jest bezpieczna i czysta”.

Ludność znów mogła bez strachu zażywać kąpieli w rzece nie bojąc się o własne bezpieczeństwo. Pozostaje jednak pytanie, czy południce nie powrócą? Być może nadejdzie także czas zemsty piekielnych stworów?